در جستجوی لبخند

امروز توی اینستا اعلامیه رومینا رو دیدم .

با مشاورم رسیدیم به این مرحله.

روزایی که پدرم درگیر کرونا بود.اقوام محبت داشتند و هر روز بهم زنگ میزدن،اکثر صحبت‌ها حول این محور بود که فلانی کرونا داشت و از دنیا رفت😐حتی برام ویس‌هایی میفرستادن که توش دکترا و پرستارا از مرگ براثر کرونا میگفتن و از اون بدتر توی هر تماس آمار مبتلاها و فوتی‌ها تکرار میشد و گاهی سن فوتی‌ها بولد میشد بیشتر اوقات جواب من این بود نه انشالله بخیر میگذره همه چیز درست میشه همه چیز بهتر میشه و بعد که تلفن رو قطع میکردم حتی ساعتها گریه میکردم.یادمه یک شب از فرط ناراحتی و استرس دو ساعت تمام رقصیدم و ساعتها نقاشی کشیدم. این چند وقت فکر میکنم که واقعا بلوغ و رشد یافتگی آدم‌ها خیلی مهم تر از سن و سالشونه...
توی مکالمات اون آدم‌ها نیت بدی نداشتند اما میتونستن خیلی راحت نابودم کنن. اگر تنها اگر بالغ درونم ازم حمایت نمیکرد، دست کودکم رو نمیگرفت و بهش امید نمیداد.
شاید مشاوره رفتن تجربه بدی نباشه.حداقلش اینه که یه جاهایی انقدر پوست آدم کلفت میشه که به مشکلات چشم غره میره حتی اگر نتونه لبخند بزنه.

بالاخره یه جا کار پیدا کردم. دیروز رفتم ولی امروز نرفتم...

توی شرکت بهمون گفتن یا تاریخ ترک کارتونو میزنیم ۲۸ اسفند یا تا ۳۱ خرداد براتون از سنواتتون بیمه رد میکنیم...

وقتی زندگیت رو در معرض دید دیگران میزاری باید در مقابل قضاوتشون قوی باشی! من نیستم ...فقط همین
اینجا جاییه برای داستان سرایی... شخصیت‌ها هیچ ارتباطی به من و زندگیم ندارن ... من فقط قصه میبافم...

به نظرم جالب بود ...

وقتی زندگیت رو در معرض دید دیگران میزاری باید در مقابل قضاوتشون قوی باشی! من نیستم ...فقط همین
اینجا جاییه برای داستان سرایی... شخصیت‌ها هیچ ارتباطی به من و زندگیم ندارن ... من فقط قصه میبافم...

آخرین اتفاق مزخرفی که الان میتونه بیفته خراب شدن راه آب ظرفشوییه و از اون جایی که آخرین اتفاقه الان باید بیفته😐

وقتی زندگیت رو در معرض دید دیگران میزاری باید در مقابل قضاوتشون قوی باشی! من نیستم ...فقط همین
اینجا جاییه برای داستان سرایی... شخصیت‌ها هیچ ارتباطی به من و زندگیم ندارن ... من فقط قصه میبافم...